The Unlikely Idols – A2

Liisa, 'n lieflike 19-jarige, het haar kort swart rok reggemaak toe sy na 'n spoggerige partytjie in Jyväskylä gegaan het. Die groot kandelaar het die kamer warm en helder laat lyk. Gaste het gesels en gedrink. Sy het Antti gesien, 'n 44-jarige sakeman met grys hare en 'n mooi pak. Hulle het na mekaar gekyk, en hy stap na haar toe.

“Goeie aand,” sê hy en steek sy hand uit. "Ek is Antti. En jy is?"

“Liisa,” antwoord sy en skud sy hand.

Hulle het baie gesels en saam gelag. Hulle het baie van mekaar gehou.

Antti het gevra: "Hou jy van fancy goed, Liisa?"

“Ek doen, maar ek het hulle nog nie regtig ervaar nie,” het sy gesê.

“Miskien kan ek help,” het hy glimlaggend voorgestel.

Daardie aand het hulle 'n spesiale tyd in 'n deftige hotel gedeel. Liisa het ander ryk kêrels gehad, maar Antti was die opwindendste. Sy het gevoel hy kan haar die spoggerige lewe gee wat sy wil hê.

Antti het vroeg by die huis gekom en Liisa se tablet gesien. Daar was boodskappe van baie mans. Hy was kwaad.

"Jy is vroeg by die huis!" het Liisa verbaas gesê.

"Wie is hierdie manne, Liisa?" vra Antti.

Liisa probeer lag. "Jy is die enigste een vir my, Antti."

"Hou op lieg!" het hy geskree. "Hierdie mans is my vriende. Hoe lank steek jy dit al weg?"

Liisa het gehuil. "Ek wou nie hê jy moet uitvind nie. Ek is jammer."

“Ek kan jou nie vertrou nie, Liisa,” sê Antti. "Ons verhouding is gebou op leuens."

"Asseblief, Antti. Ek is lief vir jou. Ons kan dit regmaak."

“Nee,” sê hy en verlaat die kamer. Liisa het gehuil, wetende dat dinge nooit dieselfde sou wees nie.

Antti was by sy lessenaar en voel baie kwaad. Hy wou terugkom by Aimo en Eino, sy vriende, omdat hulle hom verraai het. Hy het Anneli, sy helper, gebel.

"Anneli, kan jy vals papiere maak en sê Aimo en Eino het slegte dinge gedoen?" vra Antti.

"Is jy seker, Antti?" Anneli het geantwoord.

"Ja, ek is seker. Nou begin werk."

Na 'n ruk het Antti die vals papiere nagegaan. "Goeie werk, Anneli. Ek sal dit vir die polisie gee."

Anneli lyk bekommerd. "Antti, is dit reg?"

Antti het ferm gesê: "Hulle het my seergemaak. Hulle moet betaal."

Gou is Aimo en Eino gearresteer en tronk toe gestuur. Antti kyk, voel vir eers gelukkig. Hy sal daaraan dink om later na ander terug te kom.

Antti het gedink aan sy plan om Hemmo seer te maak. Hy het 'n hacker gebel om hom te help.

"Hallo, is jy die hacker?" vra Antti.

"Ja, wie is dit?" antwoord die kuberkraker.

“Ek het jou hulp nodig,” het Antti gesê. Hulle het gepraat oor die plan om Hemmo se motor te beheer.

Hemmo het gery toe sy motor van die pad af geraak het. Dit het 'n skuur met glasbottels binne getref. Die bottels het gebreek, en 'n slegte reuk het die lug gevul. Hemmo was vasgekeer en bang.

"Help! Help asseblief!" het hy geskree.

Antti het van die ongeluk gehoor. Hy het verbaas opgetree, maar hy was gelukkig. Sy plan het gewerk. Hy het 'n spesiale drankie gedrink en na 'n foto van Liisa gekyk.

“Ek sal volgende vir Toivo en Viljo kry,” sê hy stil.

Toivo het in die donker kantoor rondgeloop en sy foon vasgehou. Viljo sit by die lessenaar en kyk na sy skootrekenaar. Hulle het gedink hul maatskappy was amper gebroke. Dit was 'n truuk deur Antti. Toivo was ontsteld.

"Viljo, dit is nie waar nie. Ons maatskappy was goed 'n maand gelede!"

Viljo het gesug, "Ek weet. Maar hierdie syfers sê ons is in die moeilikheid."

Toivo was desperaat. "Wat kan ons doen?"

Viljo het gesê: "Ek weet nie."

Antti het ingekom en gemaak of hy hartseer is. "Ek het die slegte nuus gehoor. Laat ek help deur jou aandele teen 'n lae prys te koop."

Toivo was hoopvol. "Goed, Antti."

Viljo het nie daarvan gehou nie, maar het ingestem. Hulle het vir Antti hul aandele gegee, nie geweet dat dit alles sy plan was nie.

Toivo het in die klein woonstel rondgeloop en bekommerd gelyk. "Dit is so erg, Viljo. Ons het alles verloor, en nou is ons hier."

Viljo het hartseer gelyk. "Ek weet. Ons het vroeër 'n goeie lewe gehad, en nou het ons nie."

Toivo het gesê: "Dit is alles as gevolg van Antti. Hy het ons bedrieg."

Viljo het geantwoord, "Ons het hulp nodig, Toivo. Hy het ons gespeel."

Toivo voel 'n hoofpyn. "Ons het 'n plan nodig, Viljo. Ons kan nie vir altyd in Belarus bly nie."

Viljo het voorgestel: "Wat as ons hier werk kry?"

Toivo het nie van die idee gehou nie. "Ons ken nie die taal nie, Viljo. Ons het iets anders nodig."

Viljo kyk na Toivo. "Wat dink jy moet ons doen?"

Toivo sug. "Ek weet nie."

Hulle het stil gesit, toe sê Viljo: "Ons sal 'n manier vind. Ons kan nie moed opgee nie."

Toivo het ingestem. "Jy is reg. Ons kan nie toelaat dat Antti wen nie. Ons sal 'n manier vind om weer te begin, al neem dit lank."

Saam het hulle hul nuwe lewe in Wit-Rusland begin beplan.

Antti kyk in Liisa se oë. Die sonsondergang het haar gesig goudkleurig gemaak. “Liisa, ons is al deur baie,” sê hy sag. "Ek dink ons moet weer begin."

Liisa voel senuweeagtig. "Wat bedoel jy, Antti?" sy het gevra.

“Ek wil met jou trou, Liisa,” het Antti gesê. "Ons kan nuut begin. Sal jy met my trou?"

Liisa huil gelukkige trane. “Ja, Antti,” sê sy.

Hulle het omhels toe die son sak. Later het hulle na 'n pragtige huis by die see naby Helsinki getrek.

"Is dit nie pragtig nie, Antti?" Liisa gesê.

“Ja, perfek vir ons,” antwoord Antti.

Hulle het hul nuwe lewe saam geniet. Een aand het Liisa gesê: "Ek is so gelukkig, Antti."

“Ek sal jou gelukkig hou, my lief,” het Antti belowe.

In hul nuwe huis het Antti en Liisa 'n gelukkige lewe saam begin.

Liisa kyk by die kombuisvenster uit na die pragtige uitsig in Helsinki. Sy sien Antti in die tuin, wat hartseer lyk.

"Antti, kan jy my help?" sy het gevra.

“Ja liefie,” sê hy en kom binne. Maar hy het steeds ongelukkig gevoel.

"Antti, jy lyk hartseer. Is jy oukei?" vra Liisa.

“Ek voel iets skort,” het hy gesê.

“Maar ons het ’n lieflike gesin,” het Liisa geantwoord.

"Dis nie jy nie, Liisa. Ek wil net iets meer hê," verduidelik Antti.

“Dit kan ek jou nie gee nie,” sê Liisa hartseer.

“Ek is lief vir jou, Liisa,” het Antti vir haar gesê.

"Is dit genoeg?" vra sy huilend.

Antti het nie geweet wat om te sê nie. Hulle gelukkige lewe was nou vol hartseer.

Een sonnige middag sit Liisa en Antti op hul lieflike huis se stoep en kyk na die see. Hulle het hartseer en bekommerd gevoel.

"Antti," sê Liisa, "hoekom is ons nie meer gelukkig nie?"

“Ek weet nie,” antwoord Antti. "Ek voel vasgevang."

"Staak? Ek het gedink ons het 'n goeie lewe gehad."

“Ons het,” het hy ingestem. "Maar ek is nou verveeld."

Liisa het gevra: "Is dit ek? Is ek nie genoeg nie?"

“Nee,” sê Antti. "Ek wil net iets nuuts hê."

"Wil jy saam met ander vroue wees?" sy het gevra.

“Ek weet nie,” antwoord Antti. "Ons is albei ongelukkig. Miskien het ons tyd uitmekaar nodig."

Liisa knik. "Kom ons dink daaroor."

Hulle het stil gesit, nie geweet of hulle liefde gered kon word nie.

Antti stap in sy groot sitkamer, bekommerd oor die egskeiding. Hy het Liisa gebel.

“Liisa, ons moet praat,” sê Antti en sy stem bewe.

"Antti, wat is fout?" vra Liisa.

"Ons huwelik is nie goed nie. Ek dink ons moet uitmekaar gaan," het Antti gesê.

Liisa voel hartseer. "Kan ons probeer om dit vir ons kinders te red?"

“Ek dink nie so nie,” antwoord Antti. "Ek sal help met geld, maar ons moet uitmekaar wees."

Later het Liisa saam met die kinders na 'n woonstelletjie in Espoo getrek. Sy het haar ou lewe gemis.

Antti het sy nuwe lewe geniet en met jonger vroue uitgegaan. Hy het vergeet van sy ou lewe saam met Liisa en die kinders.

Liisa kyk in die spieël en sug. Haar gesig lyk nou ouer. Sy het grimering aangesit en vanaand aangetrek vir haar afspraak. Sy het die geld nodig gehad om vir haar kinders te sorg.

In die sitkamer het haar kinders geraas. "Bly stil asseblief!" roep sy. Hulle het opgehou baklei.

Liisa het haar woonstel verlaat en haar buurvrou, Susan, gesien. "Gaan jy weer uit?" vra Susan.

“Ja, nog ’n afspraak,” het Liisa gesê.

“Wees versigtig,” het Susan gewaarsku.

Liisa het vir Bernard by die kroeg ontmoet. Hulle het gepraat en drankies gedrink. Bernard het baie aan haar geraak, maar sy het hom toegelaat. Hy het gevra: "Kan ons na my plek toe gaan?"

Liisa knik. Sy het hartseer gevoel oor haar lewe, maar het geweet sy moet dit vir haar gesin doen.

Liisa het op haar ou bank gesit en TV kyk. Haar kinders het huiswerk in hul kamers gedoen. Sy het goedkoop tee gedrink.

Haar foon piep. Dit was Kalle, 'n nuwe vriend. "Hallo, liefie! Date vanaand? Ek wil pret hê. Is jy in?"

Liisa het hartseer gevoel, maar het geantwoord: "Oukei, Kalle. Ek sien jou binnekort."

Sy het haar lekker lewe saam met Antti onthou. Nou het sy in 'n klein woonstel gewoon en het hulp van vriende nodig gehad.

By die kroeg het Kalle gesê: "Jy lyk goed, Liisa."

"Dankie, Kalle."

Kalle het baie gepraat. Liisa dink aan haar kinders en rekeninge. Sy het ongelukkig gevoel oor haar lewe en toekoms.

“Cheers, Kalle,” sê sy en probeer glimlag.