Belarusian | Jaap in Moscow
Яап у Маскве – B1
Раздзел 8: Душэўная страта
У трагічны вечар Яап вярнуўся дадому і выявіў, што Надзя ляжыць без прытомнасці на падлозе, а побач з ёй ляжыць пакуначак з наркотыкамі. У паніцы ён тэрмінова выклікаў хуткую дапамогу, але, нягледзячы на іх намаганні, Надзя памерла ад перадазіроўкі. Спустошаны і з разбітым сэрцам Яап не мог зразумець раптоўнай страты сваёй каханай.
Падчас пахавання Надзі Яап не мог стрымаць слёз. Ён звярнуўся да Івана, свайго настаўніка: «Я не магу паверыць, што яе няма, Іван. Мы павінны былі разам сустрэць свет».
Іван суцяшаў Яапа, кажучы: «Жыццё бывае жорсткім і непрадказальным, сябар. Мы павінны ўшанаваць памяць Надзі і знайсці ў сабе сілы рухацца наперад».
У наступныя дні Яап змагаўся са сваім горам. Аднойчы ён знайшоў ліст, які Надзя напісала для яго. У лісце было напісана: «Любоў мая, калі ты чытаеш гэта, значыць, мяне больш няма з табой. Але памятай, наша любоў застанецца з табой назаўжды і будзе весці цябе праз жыццёвыя выпрабаванні».
Расчулены яе словамі, Яап вырашыў вярнуцца ў Амстэрдам, каб пачаць усё спачатку. Ён сказаў Івану: «Я вярнуся на працу ў кіёск майго бацькі з цюльпанамі. Мне трэба вылечыцца і зноў знайсці сваю мэту».
Іван адказаў: "Я разумею, Яап. Беражыце сябе, і я спадзяюся, што вы знойдзеце спакой і вылячэнне, якія вам патрэбныя".
Калі Яап рыхтаваўся пакінуць Маскву, ён разважаў пра жыццё, якое ён пражыў з Надзяй, пра каханне, якое яны перажылі, і пра ўрокі, якія ён атрымаў. Ён ведаў, што боль ад яе страты ніколі не знікне, але ён спадзяваўся, што з часам ён знойдзе прыняцце і новае пачуццё мэты.
Вярнуўшыся ў Амстэрдам, Яап працаваў разам са сваім бацькам на кіёску з цюльпанамі, паступова аднаўляючы сваё жыццё. Любоў і падтрымка яго сям'і і сяброў давалі яму суцяшэнне, а знаёмае асяроддзе дапамагала яму знайсці суцяшэнне ў штодзённай руціне.
У ціхія хвіліны Яап часта думаў пра Надзю і іх час разам. Ён будзе памятаць яе ўсмешку, яе смех і тое, як яна выклікала ў яго пачуцці. Ён ведаў, што ніколі не заменіць яе, але ведаў і тое, што трэба жыць далей, як хацела Надзя.
Калі дні ператвараліся ў тыдні, а потым у месяцы, Яап пачаў нанава адкрываць для сябе ўласную ідэнтычнасць, асобную ад жыцця, якім ён жыў з Надзяй у Маскве. Павольна, але ўпэўнена, ён пачаў вылечвацца, маленькімі крокамі будаваў для сябе новую будучыню, напоўненую надзеяй і любоўю, якую ён заўсёды будзе несці ў сваім сэрцы да Надзі.
Chapter 8: A Heartbreaking Loss
On a tragic evening, Jaap returned home to discover Nadya lying unconscious on the floor, a small bag of drugs next to her. Panicking, he urgently called for an ambulance, but despite their best efforts, Nadya passed away due to an overdose. Devastated and heartbroken, Jaap couldn't comprehend the sudden loss of his beloved.
During Nadya's funeral, Jaap couldn't hold back his tears. He spoke to Ivan, his mentor, "I can't believe she's gone, Ivan. We were supposed to face the world together."
Ivan comforted Jaap, saying, "Life can be cruel and unpredictable, my friend. We must honour Nadya's memory and find the strength to move forward."
In the days that followed, Jaap struggled with his grief. One day, he found a letter Nadya had written for him. The letter read, "My love, if you're reading this, it means I'm no longer with you. But remember, our love will remain with you forever and guide you through life's challenges."
Moved by her words, Jaap decided to return to Amsterdam for a fresh start. He told Ivan, "I'm going back to work at my dad's tulip stand. I need to heal and find my purpose again."
Ivan replied, "I understand, Jaap. Take care of yourself, and I hope you find the peace and healing you need."
As Jaap prepared to leave Moscow, he reflected on the life he had shared with Nadya, the love they had experienced, and the lessons he had learned. He knew that the pain of losing her would never truly disappear, but he hoped that in time, he would find acceptance and a new sense of purpose.
Back in Amsterdam, Jaap worked alongside his father at the tulip stand, slowly rebuilding his life. The love and support from his family and friends provided him with comfort, and the familiar surroundings helped him find solace in his daily routine.
In quiet moments, Jaap often thought about Nadya and their time together. He would remember her smile, her laughter, and the way she had made him feel. He knew he could never replace her, but he also knew that he must carry on living, just as Nadya would have wanted him to.
As the days turned into weeks and then months, Jaap began to rediscover his own identity, separate from the life he had lived with Nadya in Moscow. Slowly but surely, he started to heal, taking small steps towards building a new future for himself, one filled with hope and the love he would always carry in his heart for Nadya.