Belarusian | Trainwreck Casanova
Крушэнне цягніка Казанова - B1
Раздзел 3: Абуджэнне
Пастаянны гудок кардыяманітора парушаў цішыню ў паўзмрочным бальнічным пакоі. Стыў расплюшчыў вочы і ўбачыў чыстую белую столь. Ён міргнуў, спрабуючы зразумець, дзе ён.
Медсястра заўважыла, што ён прачнуўся, і хутка падышла да яго. "Містэр Томпсан, вы прачнуліся! Як вы сябе адчуваеце?"
"Што... дзе я?" - слаба спытаў Стыў, у яго горле было суха і балюча.
«Вы ў шпіталі, дарагая», — ласкава адказала медсястра. «Вы трапілі ў жудасную аварыю».
Стыў памятаў усё — хваляванне ад чакання спецыяльнага пасажырскага цягніка, цягнік, які набліжаўся, а потым… нічога. Ён паспрабаваў сесці, але адчуў востры боль у рэбрах.
— Асцярожна, — папярэдзіла медсястра, паклаўшы яму руку на плячо. «У цябе зламаныя рэбры, зламаная нага і шмат сінякоў. Ты тры тыдні знаходзіўся ў коме».
— Тры тыдні? - ціха сказаў Стыў. Медсястра сур'ёзна кіўнула.
Лежачы, Стыў думаў пра сваё жыццё да аварыі. Ён быў адзін, апантаны цягнікамі і мадэлямі чыгунак і цалкам адарваны ад свету. Ён ведаў, што яму трэба змяніцца, каб звязацца з іншымі і адчуць жыццё за межамі сваіх цягнікоў.
Праз тыдзень Стыў знайшоў у бальнічнай бібліятэцы кнігу пад назвай «Гульня» Ніла Штрауса. Ён зацікавіўся светам пікапераў (PUA), мужчын, якія сканцэнтраваны на спакушэнні і прыцягненні жанчын.
Падчас штодзённага сеансу фізіятэрапіі Стыў размаўляў са сваім тэрапеўтам Маркам пра кнігу.
«Вы чулі пра «Гульню»?» - спытаў Стыў.
Марк засмяяўся. "Так, я чуў пра гэта. Гэта даволі спрэчна".
"Чаму?" - з цікаўнасцю спытаў Стыў.
"Ну, гаворка ідзе пра тое, што мужчыны вучацца метадам падхопу жанчын. Некаторыя людзі думаюць, што гэта маніпуляцыя, у той час як іншыя лічаць, што гэта спосаб умацаваць упэўненасць і сацыяльныя навыкі", - растлумачыў Марк.
"Як вы думаеце, гэта можа спрацаваць для такіх, як я?" — спытаў Стыў з надзеяй і няўпэўненасцю.
Марк на імгненне задумаўся, перш чым адказаць. «Я думаю, што кожны можа навучыцца быць больш упэўненым і палепшыць свае сацыяльныя навыкі, але важна выкарыстоўваць гэтыя метады з павагай і з добрымі намерамі. У рэшце рэшт, гаворка ідзе пра тое, каб ставіцца да іншых з дабрынёй і разуменнем».
Стыў задумаўся са словамі Марка і адчуў большае рашучасць змяніць. Ён праводзіў вольны час, чытаючы больш кніг і праглядаючы відэа пра самаўдасканаленне і сацыяльную дынаміку.
Аднойчы Стыў размаўляў з іншай пацыенткай, Джэні, у бальнічным садзе. Яны абмеркавалі свой вопыт і змены, якія яны хацелі зрабіць у сваім жыцці.
«Я шмат чаго даведаўся пра сябе», — сказаў Стыў. «Мне трэба ўнесці сур'ёзныя змены ў сваё жыццё і знайсці шчасце, акрамя сваіх захапленняў».
Джэні ўсміхнулася. "Гэта цудоўнае стаўленне. Ніколі не позна змяніцца і знайсці тое, што робіць нас шчаслівымі".
«Дзякуй, Джэні. Я зраблю ўсё магчымае, каб стаць лепшым і больш упэўненым чалавекам», — сказаў Стыў.
Калі стан Стыва палепшыўся, ён адчуў больш рашучасці змяніць сваё жыццё. Калі ён выйшаў са шпіталя, ён быў гатовы пачаць новую главу, напоўненую ростам, сувязямі і пошукамі шчасця.
Chapter 3: The Awakening
The constant beeping of the heart monitor disturbed the quiet in the dim hospital room. Steve opened his eyes and saw the clean white ceiling. He blinked, trying to understand where he was.
A nurse noticed he was awake and quickly came to him. "Mr. Thompson, you're awake! How do you feel?"
"Wha—where am I?" Steve asked weakly, his throat feeling dry and sore.
"You're in the hospital, dear," the nurse replied kindly. "You had a terrible accident."
Steve remembered everything—the excitement of waiting for the special passenger train, the approaching train, and then… nothing. He tried to sit up but felt a sharp pain in his ribs.
"Be careful," the nurse warned, putting a hand on his shoulder. "You've got some broken ribs, a fractured leg, and many bruises. You've been in a coma for three weeks."
"Three weeks?" Steve said quietly. The nurse nodded, looking serious.
As he lay there, Steve thought about his life before the accident. He'd been alone, obsessed with trains and model railways, and completely disconnected from the world. He knew he needed to change, to connect with others and experience life beyond his trains.
A week later, Steve found a book called "The Game" by Neil Strauss in the hospital library. He became interested in the world of pick-up artists (PUAs), men who focus on seducing and attracting women.
During a daily physiotherapy session, Steve talked to his therapist, Mark, about the book.
"Have you heard of 'The Game'?" Steve asked.
Mark laughed. "Yes, I've heard of it. It's quite controversial."
"Why?" Steve asked, curious.
"Well, it's about men learning techniques to pick up women. Some people think it's manipulative, while others think it's a way to build confidence and social skills," Mark explained.
"Do you think it could work for someone like me?" Steve asked, hopeful and unsure.
Mark thought for a moment before answering. "I think anyone can learn to be more confident and improve their social skills, but it's important to use those techniques respectfully and with good intentions. In the end, it's about treating others with kindness and understanding."
Steve considered Mark's words and felt more determined to change. He spent his free time reading more books and watching videos on self-improvement and social dynamics.
One day, Steve talked to another patient, Jenny, in the hospital garden. They discussed their experiences and the changes they wanted to make in their lives.
"I've learnt a lot about myself," Steve said. "I need to make some serious changes in my life and find happiness beyond my hobbies."
Jenny smiled. "That's a great attitude. It's never too late to change and find what makes us happy."
"Thank you, Jenny. I'll do my best to become a better, more confident person," Steve said.
As Steve's condition improved, he felt more determined to change his life. When he left the hospital, he was ready to start a new chapter, filled with growth, connection, and the pursuit of happiness.