Belarusian | Trainwreck Casanova
Крушэнне цягніка Казанова - B1
Раздзел 10: Вяртанне да прастаты
Стыў адчыніў дзверы сваёй маленькай кватэры. Ён быў не вельмі вялікі і пахла вільготнасцю. Ён азірнуўся і ўздыхнуў. Яна вельмі адрознівалася ад шыкоўнай кватэры, у якой ён раней жыў. На сцяне вісеў стары плакат з выявай паравоза. Гэта нагадала яму ранейшае жыццё.
- Прывітанне, Стыў, - сказаў Дэйв, які жыў у кватэры насупраць калідора. Дэйв быў прыязны і меў некалькі сівых валасоў. Ён часта падыходзіў павітацца, хоць і не ведаў шмат пра мінулае Стыва.
- Прывітанне, Дэйв, - з усмешкай сказаў Стыў. "Я толькі прывыкаю да вяртання сюды".
«Калі вам спатрэбіцца дапамога, проста дайце мне ведаць», — сказаў яму Дэйв.
"Дзякуй, Дэйв."
Наступныя некалькі дзён Стыў распакоўваў скрынкі. Ён знайшоў шмат дэталяў мадэляў цягнікоў, якія сабраў. Збіраючы іх разам, ён адчуваў сябе шчаслівым і расслабленым.
Аднойчы ўвечары Дэйв прыйшоў да дзвярэй Стыва з дзвюма банкамі піва. — Хочаш піва? — спытаў ён. «Мы можам паразмаўляць».
- Вядома, - сказаў Стыў і дазволіў Дэйву ўвайсці.
Яны сядзелі ў не вельмі светлай гасцінай і размаўлялі. Дэйв спытаў Стыва пра яго цікавасць да цягнікоў.
"Я заўсёды іх любіў", - сказаў Стыў. "Я думаю, што яны захапляльныя і прымушаюць мяне адчуваць сябе свабодна".
- Я разумею, - сказаў Дэйв. «Раней я збіраў маркі. Гэта не так цікава, як цягнікі, але мне гэта спадабалася».
Больш расказвалі пра свае захапленні і жыццё. Стыў не казаў пра тое, што ён пікапер. Ён не хацеў думаць пра гэта цяпер.
Праз некаторы час Дэйв сказаў: «Я павінен ісці дадому. Ужо позна».
"Дзякуй за піва", - сказаў Стыў, праводзячы Дэйва да дзвярэй.
- Няма за што, - сказаў Дэйв. – Прыемна было з вамі пагаварыць.
Стыў зачыніў дзверы і адчуў задавальненне ад іх размовы. Ён вярнуўся да сваіх мадэляў цягнікоў і паставіў на рэйкі невялікі цягнік. Ён усміхнуўся.
Chapter 10: Coming Back to Simplicity
Steve opened the door to his small flat. It was not very big and smelled a bit damp. He looked around and sighed. It was very different from the fancy flat he used to live in. On the wall was an old poster of a steam train. It reminded him of the life he had before.
"Hi, Steve," said Dave, who lived in the flat across the hall. Dave was friendly and had some grey hair. He often came to say hello, even though he didn't know much about Steve's past.
"Hello, Dave," Steve said with a smile. "I'm just getting used to being back here."
"If you need help, just let me know," Dave told him.
"Thanks, Dave."
Steve spent the next few days unpacking boxes. He found many model train parts that he had collected. As he put them together, he felt happy and relaxed.
One evening, Dave came to Steve's door with two cans of beer. "Would you like a beer?" he asked. "We can have a chat."
"Sure," Steve said, and let Dave come in.
They sat in the living room, which was not very bright, and talked. Dave asked Steve about his interest in trains.
"I've always loved them," Steve said. "I think they're exciting and they make me feel free."
"I understand," Dave said. "I used to collect stamps. It's not as exciting as trains, but I enjoyed it."
They talked more about their hobbies and their lives. Steve didn't talk about being a pick-up artist. He didn't want to think about that now.
After a while, Dave said, "I should go home. It's late."
"Thanks for the beers," Steve said as he walked Dave to the door.
"You're welcome," Dave said. "It was nice to talk to you."
Steve closed the door and felt happy about their conversation. He went back to his model trains and put a small train on the tracks. He smiled.