Belarusian | The Price of Sugar, the Cost of Love
Кошт цукру, кошт кахання – B1
Раздзел 8: Расце сям'я і рост незадаволенасці
Лііса была на кухні, гледзячы на цудоўны від на Хельсінкскі архіпелаг. Яна рыхтавала абед для сям'і, калі ўбачыла Анці, які стаяў каля саду, задумаўшыся.
"Анці, каханы, ты можаш мне дапамагчы?" — паклікала яна, махнуўшы яму рукой.
Ён паглядзеў на яе і паспрабаваў усміхнуцца. — Вядома, дарагая, — сказаў ён, ідучы да хаты. Зайшоўшы на кухню, ён адчуў, што чагосьці не хапае ў яго жыцці.
"Анці, апошнім часам ты аддалены", - заклапочана сказала Лііса. – Усё ў парадку?
Ён вагаўся, не ведаючы, як растлумачыць сваё расце няшчасце. «Я не ведаю, Лііса. Я проста адчуваю, што чагосьці не хапае, быццам ёсць пустата ўнутры мяне, якую я не магу запоўніць».
Лііза выглядала заклапочанай і дакранулася да яго рукі. «Але ў нас тут цудоўнае жыццё з нашымі мілымі дзецьмі. Чаго можа не хапаць?»
Анці паківаў галавой, спрабуючы растлумачыць свае пачуцці. «Справа не ў нашым сумесным жыцці, Лііса. Справа ўва мне. Мне не хапае хвалявання, кайфу пагоні, запалу новых прыгод».
— Разумею, — ціха сказала Лііза дрыготкім голасам. "Гэта я? Я стаў сумным?"
«Не, Лііса, гэта не ты», — сказаў ёй Анці. «Ты такая ж прыгожая і цікавая, як і ў той дзень, калі мы сустрэліся. Проста... я лічу, што хачу чагосьці большага, чагосьці іншага».
Сэрца Ліізы было балюча, але яна ведала, што не можа змяніць пачуцці Анці. «Я не магу даць табе такое захапленне, Анці. Я не магу быць кімсьці новым».
— Я ведаю, — ціха сказаў Анці, гледзячы ўніз. «Я ніколі не хацеў прычыніць табе боль, Лііса. Я люблю цябе і нашу сям'ю больш за ўсё на свеце».
«Але гэтага мала, праўда?» — са слязамі на вачах спытала Лііза.
Анці не мог адказаць. Ён проста стаяў, гледзячы ў падлогу, ведаючы, што яго словы назаўжды змянілі іх шлюб. Лііза, плачучы, азірнулася на акно, пакуль Анці спрабаваў знайсці словы, каб выправіць усё большую адлегласць паміж імі. Але словы так і не прыйшлі, і некалі шчаслівая пара стаяла моўчкі, захопленая сваімі думкамі і растучай незадаволенасцю, якая пагражала іх разлучыць.
Chapter 8: A Growing Family and Growing Discontent
Liisa was in the kitchen, looking at the lovely view of the Helsinki archipelago. She was making lunch for the family when she saw Antti standing near the garden, lost in thought.
"Antti, love, can you help me?" she called, waving him over.
He looked at her and tried to smile. "Of course, darling," he said, walking towards the house. As he went into the kitchen, he felt that something was missing from his life.
"Antti, you've been distant lately," Liisa said, worried. "Is everything alright?"
He hesitated, not sure how to explain his growing unhappiness. "I don't know, Liisa. I just feel like something is missing, like there's an emptiness inside me that I can't fill."
Liisa looked worried and touched his arm. "But we have a wonderful life here, with our lovely children. What could possibly be missing?"
Antti shook his head, trying to explain his feelings. "It's not about our life together, Liisa. It's about me. I miss the excitement, the thrill of the chase, the passion of a new adventure."
"I see," Liisa said quietly, her voice shaking. "Is it me? Have I become boring?"
"No, Liisa, it's not you," Antti told her. "You're as beautiful and interesting as the day we met. It's just... I find myself wanting something more, something different."
Liisa's heart hurt, but she knew she couldn't change how Antti felt. "I can't give you that excitement, Antti. I can't be someone new."
"I know," Antti said quietly, looking down. "I never meant to hurt you, Liisa. I love you and our family more than anything."
"But it's not enough, is it?" Liisa asked, tears in her eyes.
Antti couldn't answer. He just stood there, looking at the floor, knowing that his words had changed their marriage forever. Liisa looked back at the window, crying, as Antti tried to find the words to fix the growing distance between them. But the words never came, and the once-happy couple stood in silence, caught in their thoughts and the growing discontent that threatened to pull them apart.