Belarusian | Trainwreck Casanova
Крушэнне цягніка Казанова - B1
У «Trainwreck Casanova» прасачыце за нечаканым падарожжам Стыва, самотнага аматара чыгуначных мадэляў, які спрабуе пераасэнсаваць сябе пасля аварыі, якая змяніла жыццё. Даследуючы свет пікапераў, Стыў пускаецца ў амбіцыйныя пошукі кахання і поспеху, але сутыкаецца з драматычнымі наступствамі. Скандал і гора пагражаюць сарваць яго жыццё, ці зможа Стыў зноў знайсці раўнавагу і задаволенасць сярод хаосу? Далучайцеся да яго ў гэтай паездцы на амерыканскіх горках самапазнання, страсці і адкуплення, калі ён спазнае сапраўднае значэнне шчасця і важнасць заставацца верным сабе.
Раздзел 1: Без розуму ад цягнікоў
Стыў сядзеў у сваёй невялікай гасцінай, гукі мадэляў цягнікоў напаўнялі паветра, калі яны рухаліся па падрабязных дарожках, якія ён ствараў за гэтыя гады. Ён паправіў акуляры і ўзяў маленечкую фігурку, акуратна паставіўшы яе побач з невялікай вакзальнай платформай.
«Вы бачылі новую мадэль дызель-цягніка класа 68?» — спытаў Стыў у Пітэра, яго адзінага госця і таварыша, які таксама любіў гэтае хобі.
Пётр кіўнуў. "Так, я зрабіў. Гэта фантастычна, ці не так? Выдатны твор для любой калекцыі".
Вочы Стыва ззялі. "Я не магу чакаць, каб купіць адзін! Падумайце, як гэта будзе выглядаць на гэтым макеце."
Калі двое мужчын радасна размаўлялі пра новую мадэль, суседка Стыва, Джанет, увайшла без стуку, выглядаючы вельмі раздражнёнай.
«Стыў, ты можаш зрабіць цішэй? Я нават не чую сваіх думак!» - закрычала яна, затыкаючы вушы.
Стыў выглядаў збянтэжаным. "Ой, прабач, Джанет. Я не ведаў, што гэта так гучна".
Пітэр дадаў: «Гэтыя цягнікі часам могуць быць шумнымі».
Джанет закаціла вочы. «Я не разумею, як ты можаш так доўга займацца гэтым. Табе ніколі не сумна?»
Стыў выглядаў сумна. "Не. Я люблю цягнікі. Яны заўсёды былі маім любімым заняткам".
Джанет пахітала галавой. «Вы як дзеці з цацкамі. Ведаеце, на вуліцы цэлы свет».
Пятра яе каментар раззлаваў. "Цягнікі - гэта не проста цацкі, Джанет. Яны звязаны з гісторыяй, тэхнікай і мастацтвам. Справа не толькі ў мадэлях; гэта і ўспаміны, якія мы ствараем".
Стыў пагадзіўся, але Джанет толькі засмяялася.
"Добра. Толькі цішэй, калі ласка", - сказала яна, сыходзячы. – У некаторых з нас ёсць сябры.
Калі яна зачыніла дзверы, Стыў і Пітэр пераглянуліся. Пётр стараўся забыць пра гэта. «Не хвалюйся за яе, Стыў. Яна проста не разумее».
Стыў уздыхнуў, гледзячы на сваю мадэль чыгункі. «Можа, яна мае рацыю. Можа, я чагосьці прапускаю. Калі я апошні раз хадзіў на спатканне?»
Пятрок на момант задумаўся. "Вам не трэба думаць пра гэта. У жыцці ёсць нешта большае, чым спатканні".
Стыў не выглядаў упэўненым. "Вы, напэўна, маеце рацыю. Але часам я задаюся пытаннем, ці ёсць у жыцці нешта большае, чым цягнікі".
Пітэр паклаў руку на спіну Стыва. "Цягнікі важныя для нас, але мы можам знаходзіць час і на іншыя рэчы. Гаворка ідзе аб пошуку правільнага балансу".
Chapter 1: Crazy about Trains
Steve sat in his small living room, the sound of model trains filling the air as they moved around the detailed tracks he had built over the years. He fixed his glasses and picked up a tiny figure, placing it carefully next to a small station platform.
"Did you see the new Class 68 diesel train model?" Steve asked Peter, his only guest and a fellow trainspotter who also loved the hobby.
Peter nodded. "Yes, I did. It's fantastic, isn't it? A great piece for any collection."
Steve's eyes shone. "I can't wait to buy one! Think how it would look on this layout."
As the two men happily talked about the new model, Steve's neighbour, Janet, came in without knocking, looking very annoyed.
"Steve, can you make it quieter? I can't even hear myself think!" she shouted, covering her ears.
Steve looked embarrassed. "Oh, I'm sorry, Janet. I didn't know it was so loud."
Peter added, "These trains can be noisy sometimes."
Janet rolled her eyes. "I don't understand how you can do this for so long. Don't you ever get bored?"
Steve looked sad. "No. I love trains. They've always been my favourite thing."
Janet shook her head. "You're like children with toys. There's a whole world outside, you know."
Peter was annoyed by her comment. "Trains aren't just toys, Janet. They're about history, engineering, and art. It's not only about the models; it's about the memories we make."
Steve agreed, but Janet just laughed.
"Fine. Just keep it quiet, please," she said, leaving. "Some of us have friends."
When she closed the door, Steve and Peter looked at each other. Peter tried to forget about it. "Don't worry about her, Steve. She just doesn't get it."
Steve sighed, looking at his model railway. "Maybe she's right. Maybe I'm missing something. When was the last time I went on a date?"
Peter thought for a moment. "You don't need to think about that. There's more to life than dating."
Steve didn't seem sure. "You're probably right. But sometimes, I wonder if there's more to life than trains."
Peter put his hand on Steve's back. "Trains are important to us, but we can make time for other things as well. It's about finding the right balance."