Cebuano | The Price of Sugar, the Cost of Love
Ang Presyo sa Asukal, ang Gasto sa Gugma - B1
Kapitulo 6: Pag-eskapo sa Belarus
Naglakaw-lakaw si Toivo sa gubaon nga patag, nga morag nabalaka. "Grabe ni, Viljo. Nawala na ang tanan ug natanggong na ta niining makalilisang nga dapit."
Nanghupaw si Viljo nga morag nabalaka. "Nahibal-an ko, kapikas. Wala gyud ko maghunahuna nga mahuman ta sa ingon niini. Kaniadto nindot ang among kinabuhi, ug karon tan-awa kami."
Si Toivo mitan-aw sa palibot sa gamay, guba nga patag, ang panit nga wallpaper ug guba na nga karpet nga nagpahinumdom kanila sa ilang pagkahulog gikan sa grasya. "Kini tanan tungod sa makalilisang nga Antti. Dili ako makatuo nga gilimbongan niya kami sa ingon niana."
"Nadesperado mi, Toivo. Gipahimuslan mi niya," ni Viljo nga morag emosyonal. "Giguba niya ang among kinabuhi, ug wala kami mahibal-an kung ngano."
Samtang naglingkod sila sa dili komportable nga sopa, gihapyod ni Toivo ang iyang ulo, gibati nga nagsugod ang pagsakit sa ulo. "Kinahanglan namong mangita og paagi nga makagawas niining kagubot, Viljo. Dili kami makatago sa Belarus hangtod sa hangtod."
Miyangu-yango si Viljo nga seryuso. "Gihunahuna ko na kana, Toivo. Unsa kaha kon maningkamot ta nga mangita og trabaho dinhi? Dili na kini sama kaniadto, apan naa tay kuwarta."
Mikatawa si Toivo. "Naghunahuna ka ba nga makapangita kami ug maayong mga trabaho dinhi? Dili kami makasulti sa pinulongan. Dili, kinahanglan namon ang lahi nga plano."
Mitutok si Viljo kang Toivo, ang iyang mga mata puno sa paglaom. "Aw, unsa may imong ikasugyot? Natanggong na ta dinhi, pare. Dili na ta makabalik sa Finland. Daghan kaayo mig utang."
Nanghupaw si Toivo nga misandig sa sofa. "Wala ko kahibalo, Viljo. Basta... wa ko kahibawo."
Sa makadiyot, hilom nga naglingkod ang duha ka lalaki, ang ilang lisod nga kahimtang nagpabug-at kanila. Ang masulub-on nga Minsk suburb sa gawas sa ilang bintana daw nagbiaybiay sa ilang problema.
Namulong si Viljo, hinay apan kusog ang iyang tingog. "Mangita ta og paagi, Toivo. Kinahanglan gyud. Dili ta mo-give up."
Mitan-aw si Toivo sa iyang higala, ang iyang nawong masulob-on ug determinado. "Husto ka, Viljo. Dili nato tugotan nga modaog si Antti. Mangita ta og paagi aron masugdan pag-usab ang atong kinabuhi, bisag pila pa ka tuig."
Mag-uban, ang duha ka mga lalaki nagsugod sa pagplano sa ilang dili sigurado nga kaugmaon sa Belarus, ang makaluluoy nga patag nahimong ilang luwas nga lugar samtang nag-atubang sila sa mga hagit sa unahan.
Chapter 6: Escaping to Belarus
Toivo walked back and forth in the shabby flat, looking worried. "This is terrible, Viljo. We've lost everything and now we're stuck in this awful place."
Viljo sighed, looking concerned. "I know, mate. I never thought we'd end up like this. We used to have a great life, and now look at us."
Toivo looked around the small, run-down flat, the peeling wallpaper and worn-out carpet reminding them of their fall from grace. "It's all because of that horrible Antti. I can't believe he tricked us like that."
"We were desperate, Toivo. He took advantage of us," Viljo said, sounding emotional. "He's ruined our lives, and we don't know why."
As they sat on the uncomfortable sofa, Toivo rubbed his head, feeling a headache starting. "We need to find a way out of this mess, Viljo. We can't hide in Belarus forever."
Viljo nodded, looking serious. "I've been thinking about that, Toivo. What if we try to find work here? It won't be the same as before, but we'd have some money."
Toivo laughed. "Do you really think we can find good jobs here? We don't speak the language. No, we need a different plan."
Viljo looked at Toivo, his eyes full of hope. "Well, what do you suggest? We're stuck here, mate. We can't go back to Finland. We owe too much money."
Toivo sighed, leaning back on the sofa. "I don't know, Viljo. I just… I don't know."
For a moment, the two men sat quietly, their difficult situation weighing heavily on them. The grim Minsk suburb outside their window seemed to make fun of their problem.
Viljo spoke, his voice quiet but strong. "We'll find a way, Toivo. We must. We can't just give up."
Toivo looked at his friend, his face both sad and determined. "You're right, Viljo. We can't let Antti win. We'll find a way to start our lives again, even if it takes years."
Together, the two men started to plan their uncertain future in Belarus, the dreary flat becoming their safe place as they faced the challenges ahead.