Cebuano | Trainwreck Casanova

Trainwreck Casanova - B1

Kapitulo 11: Kinabuhi sa Riles

Maampingong gibutang ni Steve ang gamay nga modelo sa master station sunod sa bag-ong plataporma. Ang gamay nga numero detalyado, nga adunay bisan usa ka pocket watch chain sa iyang waistcoat. Sa pagtan-aw ni Steve niini, mibagting ang doorbell.

"Moabot na!" Misinggit si Steve, mibiya sa modelo nga lawak sa tren ug miadto sa atubangang pultahan. Iya kining giablihan ug nakita niya ang iyang silingan nga si Ian nga nagpahiyom.

"Hello, Steve. Nakita nako nga naa kay package karon. Bag-o ba ni sa imong collection?" Nangutana si Ian, nagsugod og chat.

"Oo nga," sagot ni Steve na nakangiti. "Naa koy bag-ong mga tren ug mga karwahe. Busy ko karong gabhiona sa pagpahimutang niini."

Mikatawa si Ian. "Ganahan kaayo ka sa imong mga tren, di ba? Apan kung kini makapalipay kanimo, maayo kana."

Si Steve mihatag ug awkward nga pahiyom. "Salamat, Ian. Kanunay kong ganahan niini. Nagpadayon kini sa akong pagka-busy ug nakahimamat ako og mga bantugan nga tawo pinaagi niini nga kalingawan."

“Tinuod kana,” miuyon si Ian. "By the way, moadto ka ba sa Model Railway Convention sa sunod nga bulan? I heard it'll be a great event."

Miyango si Steve. "Dili nako kini palabyon. Naghinamhinam ko nga makigkita sa ubang mga fans, magpaambit og mga tip ug makita ang ilang mga layout. Kanunay kini nga makalingaw."

"Kini paminawon makalingaw," miingon si Ian, interesado kaayo. "Nakahunahuna ka na ba mahitungod sa paghatag og mga tour sa imong modelo nga riles? Ang mga tawo malingaw nga makakita sa imong trabaho."

Nagduha-duha si Steve. "I don't know, Ian. Nindot ni nga idea, pero di pa ko ready ana. Basin someday."

“Sige,” tubag ni Ian. "Dili ko ikaw pugngan sa imong mga tren. Maayong gabii, Steve."

“Ikaw sab, Ian,” miingon si Steve, nga gisirad-an ang pultahan ug mibalik sa iyang modelong lawak sa tren.

Samtang nagtrabaho siya sa iyang bag-ong mga tren, nawala si Steve sa kalibutan sa gagmay nga mga tren. Ang iyang mga kamot mainampingon nga milihok, gibutang ang matag karwahe sa riles. Ang tingog sa mga ligid sa mga riles mipuno sa kwarto, ug si Steve mibati og kalinaw.

Gitan-aw niya ang usa ka litrato niya ug pipila ka mga fans sa tren gikan sa usa ka bag-o nga miting. Malipayon silang tan-awon, ug mipahiyom si Steve.

“Siguro nga tama si Ian,” ingon niya sa iyang kaugalingon. "Tingali panahon na nga ipaambit ang akong kalingawan sa uban."

Apan sa pagkakaron, malipayon si Steve nga nagtrabaho sa iyang modelo nga riles, nawala sa kalibutan nga iyang gihimo.

Chapter 11: Life on the Rails

Steve carefully put the small station master model next to the new platform. The tiny figure was detailed, with even a pocket watch chain on his waistcoat. As Steve looked at it, the doorbell rang.

"Coming!" Steve shouted, leaving the model railway room and going to the front door. He opened it and saw his neighbour, Ian, with a friendly smile.

"Hello, Steve. I saw you got a package today. Is it something new for your collection?" Ian asked, starting a chat.

"Yes," Steve replied, smiling. "I got new trains and carriages. I'll be busy tonight setting them up."

Ian laughed. "You really like your trains, don't you? But if it makes you happy, that's good."

Steve gave an awkward smile. "Thank you, Ian. I've always been passionate about it. It keeps me busy and I've met great people through this hobby."

"That's true," Ian agreed. "By the way, are you going to the Model Railway Convention next month? I heard it'll be a great event."

Steve nodded. "I wouldn't miss it. I'm excited to meet other fans, share tips and see their layouts. It's always fun."

"It does sound fun," Ian said, really interested. "Have you ever thought about giving tours of your model railway? People would enjoy seeing your work."

Steve hesitated. "I don't know, Ian. It's a nice idea, but I'm not ready for that yet. Maybe someday."

"Alright," Ian replied. "I won't keep you from your trains. Have a nice evening, Steve."

"You too, Ian," Steve said, closing the door and going back to his model railway room.

As he worked on his new trains, Steve got lost in the world of tiny trains. His hands moved carefully, putting each carriage on the track. The sound of wheels on the tracks filled the room, and Steve felt peaceful.

He looked at a photo of him and some train fans from a recent meeting. They looked happy together, and Steve smiled.

"Maybe Ian's right," he said to himself. "Maybe it's time to share my hobby with others."

But for now, Steve was happy working on his model railway, lost in the world he had made.